PROLOG

„Jestem tu... Zawsze krok za nią. Jestem i będę trwał uwięziony w impasie nieustających pytań i wątpliwości”

   Mimo, że lśniła w mych oczach, w innych wyglądała zwyczajnie. Ludzie mijali ją na ulicy, nie zwracając na nią uwagi. Stała się jedną z wielu, bladą duszyczką w społeczeństwie. Nie walczyła z tym. Zaakceptowała normalność i czerpała z tego niesamowitą radość. Nie musiała udawać, dostosowywać się i walczyć o swoje miejsce. Była sobą. 

A ja? Szedłem schowany w jej cieniu ze słuchawkami w uszach. Nie słyszałem głośnego życia miasta, lecz piosenkę Matta Waltersa – I Would Die For You. Taka właśnie była prawda. Oddałbym za nią życie, gdyby przyszło mi wybierać.

A ona? Nie musiałaby wiedzieć.

Zatrzymała się przed przejściem dla pieszych. Śmiała się z żartów przyjaciółki, która dodatkowo robiła dziwne miny. Bawiły się, beztrosko korzystały z życia. Z tego ulotnego życia...

Wychyliłem się zza drzewa. Bardzo powolnym krokiem podszedłem do niej. Nie spieszyłem się i tak nie miałem dokąd iść.

Stanąłem kilka centymetrów przed nią. Patrzyłem w jej tętniące szczęściem zielone oczy. Czułem zapach delikatnych, aczkolwiek słodkich perfum. Zerknąłem na jej usta, z których nieustannie wydostawał się cichy chichot. Tylko przy niej moje zmysły w pełni funkcjonowały.

Uśmiechnąłem się. Jej śmiech odbijał się echem wśród słów: I Would Die For You. Wyciągnąłem do przodu rękę. Dłonią zbliżałem się do kosmyka różowych włosów popychanych przez wiatr. Jeszcze trochę...

Światło sygnalizacji zmieniło się na zielone.

Sakura z przyjaciółką ruszyły z tłumem przed siebie. Jej delikatne, kruche, wręcz nieskazitelne ciało przeszło przeze mnie, jakbym był pustką. Nic nie poczułem.

Odwróciłem głowę, popatrzyłem na nią przez ramię. Odchodziła, a ja nie mogłem jej zatrzymać.

     -Znajdę sposób Sakura. Obiecuje.

Wypowiedziałem te słowa, a ona się odwróciła. Rozglądała się zdezorientowana.

Nie mogła tego usłyszeć. Tak samo jak nie mogła mnie zobaczyć.

„I WOULD DIE FOR YOU”

a może już się to stało?